Dus. Tijdens het doormaken van mijn allerlaatste helse kater besloot ik om te stoppen met het drinken van alcohol. Maar dan echt. Hoe is mijn eerste week vergaan?

De dag na de allerlaatste kater ooit werd ik wakker met een mix van gevoelens. Ik voelde me euforisch, vastberaden en angstig, allemaal tegelijk. Ik had superveel zin om het alcoholvrije leven weer een kans te geven (ik was al eerder een paar keer een maand gestopt en wist hoe relaxt dat toen was), maar was ook bang om te “falen”. Wat nou als ik het aankomende weekend al meteen weer voor de bijl zou gaan? Dat wilde ik absoluut niet.

Verder was ik moe. De dagen erna wilde ik vooral rustig aandoen, ’s avonds thuis op de bank chillen, Netflixen en slapen. Niet teveel nadenken over hoe ik het aan ging pakken maar het gewoon laten gebeuren.

Na een aantal dagen was het alweer weekend. En stond de eerste hindernis op de agenda: een avondje borrelen en bijkletsen met vriendinnen in een wijnbar. In eerste instantie niet de beste locatie om je alcoholvrijheid vast te houden, zou je denken. En vandaar ook mijn angst om meteen het eerste weekend toch weer te gaan drinken.

Laat ik voorop stellen, dat ook ‘toch weer drinken’ geen ramp was geweest. Een uitglijder betekent naar mijn idee niet meteen een volledige terugval, hierover later meer. Maar om mezelf toch in te dekken en een grotere kans te geven op een alcoholvrije avond, besloot ik met de auto te gaan en aan mijn vriendinnen aan te bieden om als BOB te fungeren.

Gelukkig stonden op de kaart ook mocktails en kon ik me verblijden met alcoholvrije gin-tonics, die ik zo lekker vond dat ik bijna dacht dat er alsnog alcohol in zat. En ook de angst die ik van tevoren voelde over hoe mijn vriendinnen zouden reageren (het was toch een avond waar we verwachtten wijn te gaan drinken), bleek compleet onnodig.

De rest van de week kon ik teren op de high die ik de ochtend erna voelde, toen ik wakker werd zónder kater en alles nog wist van avond ervoor.

Hoe was voor jou de eerste zondag zonder kater?